کد مطلب:35515 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:132

«سیدالون منكم باجتماعهم علی باطلهم و تفرقكم عن حقكم»

(اهل باطل) بزودی بر شما مسلط می شوند، برای یگانگی كه در راه باطلشان دارند و تفرقه كه شما از راه حق دارید.

به امام «علی (ع)» خبر رسید كه «بسر ابن ابی ارطاه» امیر لشگر شام بر یمن حمله برده و به قتل و غارت پرداخته است. امام (ع) از سستی اصحابش از جهاد و سركشی آنان آزرده بود، پس به منبر رفت و چنین فرمود:

چنین است این شهر، این كوفه است
كه در او به آرام نتوان نشست

بدین شهر و این مردم خیره سر
كنم دور از جان مردم خطر

كنم حفظ اسلام و از مسلمین
حفاظت نمایم به شهری چنین

ممانی تو ای كوفه آباد و شاد
اگر خود جهان را نداری به داد!

شما ای كسانی كه در پایتخت
ز هر سوی كشور كشیدید رخت

همه جای در خسته حالی كنید
كه از حفظ دین شانه خالی كنید

حمایت نكردید از مسلمین
از این رو بمانید خاطر غمین

سروده است شاعر چنین حال ما
تو گویی كه گفته است احوال ما

كه ای عمرو، هرگز به جان پدر
نگشتم از این باده خود بهره ور

كزین جام سرشار پر اعتبار
نخوردم بجز درد بس ناگوار

چو «بسر بن ارطاه» شد در یمن
شقاوت بسی كرد بر مرد و زن

بدان كس كه جانم به فرمان اوست
به باطل نبندم دل از راه دوست

پی حفظ اسلام و حكم خدا
محال است یك دم نشینم ز پا

شما هم خدا را به یاد آورید
ز قران و احكام فرمان برید

اگر می گریزید سوی خدا
گریزید كان جاست مشكل گشا

[صفحه 194]

به چنگ توسل به زنجیر حق
بگیرید در دست، شمشیر حق

پریشان چه باشید آن سو روید
كه گردیده نور هدایت پدید

گرایش به حق كرده دور از نفاق
بگیرید خود پرچم اتفاق

علی (ع) هست ضامن، به پایان كار
كه پیروز گردید و هم رستگار

[صفحه 195]

صفحه 194، 195.